Langs de hele kust vind je kleine en grote parkeerplaatsen direct aan zee waar je gedoogd mag staan en overnachten. Het zijn meestal niet van die mooi aangelegde terreinen, maar een beetje verwilderd met bosjes en struiken wat weer een beetje een intiem gevoel geeft. De overwinterraars staan hier weken en soms maanden met hun campers. 

Hier staan we aan het eind van een kassencomplex beschut tegen de wind en uitkijkend over zee richting Almerimar. We hebben hier heerlijk rustig en stil een paar dagen gestaan en hadden leuk contact met Willen en Joyce uit Haamstede (Zeeland) 

 Het gedeelte van de kust hier is wat vlakker maar een paar kilometer verder kan de kust weer wat bergachtiger en grilliger zijn met leuke inhammen. (Daar gaan we ook nog allemaal staan.)

Hier konden we ook met onze fietsen goed uit de voeten om bijv. boodschappen te doen in het wat verderop gelegen Almerimar.

Overigens kwam er iedere morgen een bakker langs met heerlijk vers brood (op veel van die camperplaatsen langs de kust gebeurd dat trouwens) en 's middags een groenteboer.

Na een paar dagen leuk te hebben gestaan besloten we weer iets verder oostwaarts te trekken en namen afscheid van ons leuke plekje waar we zeker weer terug komen.

Onderweg van Almeria naar Agua Amarga, waar we gaan overnachten aan het strand aldaar, kwamen we weer langs schitterende grillige kusten. Hier stonden we op een parkeerplaats voor een koffiestop. Dat is dus dubbel genieten van de koffie en het prachtige uitzicht. Wie zij dat ook al weer ,,leven als God in Frankrijk"  Nou hier in Spanje heeft Hij er ook aardig wat over te zeggen gehad.

Voor we naar Agua Amarga reden gingen we eerst nog even vers water tanken bij een bron in de bergen daar in de buurt. We hadden nl. een tip gehad dat je heerlijk en vers bronwater kon tanken midden in de natuur bij El Promo.

En via een verkeerd gekozen weggetje in de "Middle of Nowhere" (zie linksonder) kwamen we bij deze kleine oase. En het was echt heerlijk vers water

Ook Agua Amarge is zo'n typisch Spaans kustplaatsje waar de tijd een beetje stil heeft gestaan waar het heerlijk wandelen is door alle nauwe straatjes. Ook hier kan je zo het strand op rijden en zonder problemen gaan staan om te overnachten of een weekje gaan staan als je wilt. We waren ook hier niet de enige. Later hoorden we van verschillende camperaars dat de politie de campers niet lieten overnachten en werden weggestuurd.

Na ook de volgende morgen weer van lekker vers brood te zijn voorzien door de langs gekomen bakker en na het ontbijt gingen we weer op pad naar ons volgende doel : Campercamping Rancho Buena Vista ten noorden van Mazarron. Een door een duitser gerunde camping.

 We verbaasden ons ook nu weer over de onherbergzaamheid van de kuststreek. Tussen Cabo Cope en Calnegre bijvoorbeeld kwamen we over bergen en reden over wegen met haakse bochten die niet onder deden voor sommige bergen in de Alpen en de bijbehorende passen.

Ook hier was het voor ons plattelanders weer genieten van al dat moois en was het iedere keer weer een genoegen om met zulke vergezichten een kopje koffie en broodje te nuttigen.

We hebben Buena Vista gekozen omdat ze hier een wasmachine hebben en een goede internet verbinding. Konden we de mail weer even bijwerken, skypen, etc. De camping ligt op het platteland een km. of 15 ten noorden van Mazarrón vlakbij het plaatsje Los Cantareros (hoe Spaans wil je het hebben) Hier vlakbij was ook een door Engelsen gebouwde en bewoonde urbanisatie, Camposol genoemd. Prachtige huizen in de zo typische spaanse stijl, maar geen spanjaard in de omtrek te zien. Alle winkels door Engelsen gerund en de voertaal dus ook Engels, heel apart allemaal.

Op de camping hebben we Fokke en Hinke leren kennen en met hen zijn we donderdag de 28e naar Lorca gegaan om de Paasprocessies te gaan bekijken. Dat schijnt daar heel bijzonder te zijn. en inderdaad het is echt héél bijzonder!! Maar eerst moest er even een kleine aanpassing aan de fietsdrager gedaan worden. En met hulp van camping eigenaar Michel kon dat bij een bedrijfje in Alhama worden gedaan. Thuis moet het echt worden aangepakt.

In deze straat wordt het schouwspel opgevoerd. De nu nog lege tribunes zijn s'avonds druk bezet. Wij zaten op de bovenste rij en hadden vrij uitzicht naar links en rechts. De ene dag/avond begint het spel aan de oost kant van de straat, de andere avond aan de westzijde. De tribunes, met een dikke laag zand op het asfalt er tussen, zaten s'avonds vol. Vnl. bewoners van Lorca en Spaanse toeristen die de spelers aanmoedigen en dragers steunen met kreten, kort gezang en luid applaus. De processie wordt afgewisseld met het dragen van de heiligenbeelden en daar tussendoor lopen vaandel dragers en vertonen prachtig uitgedoste ruiters op hun paarden hun dressuurkunsten. Ook aan muziekkorpsen ontbreekt het niet en laten dan ook zien en horen dat ook zij een belangrijk onderdeel vormen van deze optochten.

We hadden 's middags de kaartjes al gekocht á € 35.= per persoon. Dat waren de goedkoopste zitplaatsen, voor 1 avond dachten we. Maar Pago Martinez, een spanjaard uit Cartagena die naast ons zat, vertelde dat de kaartjes voor 2 avonden waren, do. en vrijdag dus. We vonden dat wel een pilsje waard en die kreeg hij dan ook de volgende dag, want hij, z'n vrouw en 2 kinderen en z'n ouders waren er ook weer. 

Hij vond dat zo leuk dat we gelijk z'n adreskaartje kregen en ons uitnodigde om volgend jaar in Cartagena de processie te komen bekijken en dat hij graag onze gastheer wilde zijn. Dus wie weet volgend jaar de processie in Cartagena.

Ondertussen ging het spektakel in de straat gewoon door en werd zelfs rechtstreeks uitgezonden via de lokaletelevisie. Dus toch een evenement wat behoorlijk aandacht krijgt, natuurlijk ook weer niet zo raar in het katholieke Spanje. Na afloop ging iedereen achter de laatste praalwagen en stoet aan en kwamen de talloze karretjesw met balonnen, snoep en speelgoed uit de straatjes en kregen de kinderen ballonnen en zakken snoep. En zochten de meeste mensen nog de terrasjes op. Want ondanks dat het al 11.30 was, gingen de meeste mensen nog even de stad door en bleef het nog lang gezellig.

Clari nam nog even de gelegenheid om zich na afloop tussen een groep "Roemeinse Soldaten" te worstelen. Gelukkig kon deze krijger het wel waarderen, want ja, je weet het maar nooit met dat leger van de tiranieke keizer Nero.